شماری از هم‌بندی‌های کنونی و پیشین فریبا کمال‌آبادی و مهوش شهریاری، نامه‌ای خطاب به این دو شهروند زندانی منتشر کردند. نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی با انتشار این دل‌نوشته، یادآور شد که او و دیگر امضاکنندگان نامه از این دو نفر، «ایستادگی بر باور و عقیده» را آموخته‌اند.
در سالگرد بازداشت فریبا کمال‌آبادی و مهوش شهریاری، ۴۵ نفر از هم‌بندی‌های کنونی و پیشین آن‌ها دل‌نوشته‌ای منتشر و به مشکلات و محرومیت‌های شهروندان بهائی در ایران اشاره کردند.
نویسندگان نامه با اشاره به آزادی این دو شهروند در سال ۹۶ که پس از ۱۰ سال حبس و در فاصله کوتاهی از هم اتفاق افتاده بود، یادآور شدند: «تصور نمی‌کردیم دوباره محکوم شوند. دوباره بازداشت و انفرادی و بازجویی … دوباره ۱۰ سال حبس که می‌شود ۲۰ سال برای هر کدام.»
به گفته آن‌ها ۲۰ سال «دوری از خانه و دوری از آغوش فرزندان» تنها به سبب «باور، عقیده و ایمان» آن‌هاست که با حاکمان تفاوت دارد.
در بخشی از این دل‌نوشته آمده است: «یک‌سال پیش در چنین روزهایی خبر بازداشت مهوش شهریاری و فريبا کمال‌آبادی، تلخی سال‌های حبس و انفرادی پیشین آنان را در ذهن ما تداعی کرد. مهوش و فریبا تاکنون بیش از ۱۱ سال از عمر خود را در زندان گذرانده‌اند و حدود سه سال را در سلول‌های انفرادی.»
به گفته نویسندگان نامه، این دو شهروند بهائی «بیش از صدها بار محروم بوده‌اند از به آغوش کشیدن فرزندانشان و بوسیدن نوه‌هایی که طی سال‌های طولانی حبس متولد شده‌اند و بیش از چهار هزار روز محروم بوده‌اند از آزادی».
هم‌بندی‌های کنونی و پیشین مهوش شهریاری و فریبا کمال‌آبادی، محکومیت دوباره آنان و نیز محرومیت جامعه بهائی از کلیه حقوق شهروندی از کودکی تا کهنسالی و حتی هنگام خاکسپاری را «لجاجتی ناشی از عدم عقلانیت و برآمده از تعصبی عبوس» خواندند.
آن‌ها با تاکید بر «حقانیتی که با آزادی معاوضه نشد» یادآور شدند: «ایستادگی بر باور و عقیده، درسی است که از یارانمان می‌آموزیم. اگرچه دربند بودنشان تلخی این روزهایمان را دوچندان کرده است.»
نرگس محمدی، گلرخ ایرائی، ناهید تقوی، نیلوفر بیانی، سپیده کاشانی، فائزه هاشمی، سپیده کشاورز، گلاره عباسی، هستی امیری، شیوا نظرآهاری، ژیلا مکوندی، نسیم باقری، شعله طائف، ژیلا شهریاری، مهسا امرآبادی، مینا رضایی‌فرخ، ژیلا بنی‌یعقوب، سوسن تبیانیان، صهبا رضوانی، فرنگیس مظلوم، آزاده عابدینی، پریسا صادقی، حکیمه شکری، پوران ناظمی، افسانه امامی، شهلا رحمتی، هاله غلامی، نرگس ظریفیان، نسیم اشرفی، زهرا صادقی، نازنین زاغری، مهدیه گلرو، رضوانه محمدی، آتنا دائمی، مریم شفیع‌پور، ارس امیری، عاطفه نبوی، شهناز اکملی، مهناز سیدمرتضایی، لوا خانجانی، صدیقه وسمقی، لیلا حسین‌زاده، آزیتا رفیع‌زاده، نگین قدمیان و عالیه مطلب‌زاده این نامه را امضا کرده‌اند.
در این متن همچنین اشاره شده که مهوش شهریاری و فریبا کمال‌آبادی پیش‌تر و در پرونده اول به اعدام محکوم شده بودند اما این حکم بعدها به ۲۰ سال حبس و سپس به «۱۰ سال محکومیت قطعی» کاهش یافت.
این دو شهروند بهائی حدود سه سال در اطلاعات مشهد و بند ۲۰۹ اوین در سلول‌های انفرادی محبوس بودند و مجموعا بیش از ۱۱ سال را هم در زندان‌های گوهردشت کرج، قرچک ورامین و اوین گذرانده‌اند.
مهوش شهریاری در شهریور ۹۶ و فریبا کمال‌آبادی در آبان همان سال پس از پایان دوره محکومیت ۱۰ ساله از زندان آزاد شدند اما مجددا در تابستان سال گذشته بازداشت و پس از تحمل ماه‌ها انفرادی و بدون ارائه هیچ‌گونه ادله‌ای مبنی بر ارتکاب جرم، از سوی «قاضی ایمان افشاری» به ۱۰ سال حبس محکوم شدند.
شهریاری و کمال‌آبادی هم‌اکنون در بند زنان زندان اوین دوران محکومیت خود را سپری می‌کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر